İleri Yaşam Desteği Uygulamaları
İleri yaşam desteği uygulamaları sistemsel ve koordinasyonu yüksek olması gereken işlemler zinciridir. Ekip işidir. Etkin bir ileri yaşam desteği uygulamalarının başarısı tamamen ekip bilgi ve becerisi ile doğru orantılıdır.
Neden Önce Kardiak Kompresyon.
Çünkü, asfiksiye bağlı olmayan kardiyak arrestlerin ilk birkaç dakikasında;
Kan oksijen içeriği zaten yüksektir, Kalp aracılığı ile beyine oksijen taşınması, akciğerlerdeki oksijen yokluğundan çok, azalmış kalp debisi nedeniyle sınırlıdır . Bu nedenle, ventilasyon, başlangıçta, göğüs kompresyonlarından daha az önemlidir
Kompresyon ve Ventilasyon Oranı.
Kardiak kompresyonlar ileri yaşam desteği uygulamalarının temel taşıdır. Doğru, efektif ve mümkün olduğunca ara verilmeden yapılmalıdır. Hastanın entübe olup olmamasına göre kompresyon ventilasyon oranı belirlenir. Eğer hasta entübeli değilse yada henüz entübe edilmemiş ise, yetişkinlerde 30 kompresyon sonrasında 2 ventilasyon, Bebek ve çocuklarda 15 komresyondan sonra 2 ventilasyon yapılarak ileri yaşam desteği sürdülülür. Hastaya endotrakeal entübasyon uygulaması yapıldıktan sonra kompresyona ara verilmeden dakikada en az 100 bası olacak şekilde sürekli olarak devam edilmelidir. Ventilasyon işlemi ise 10-12 olacak şekilde sürekli devam etmelidir. yani Entübasyon işleminden sonra komresyonlar ve ventilasyonlar asenkron olarak devam etmelidir.
Prekordial Darbe/Yumruk
VF nin ilk 10 saniyesinde başarılı olabilen bir uydulamadır. Ancak hiçbir zaman defibrilasyonun yerini tutamaz. prekordial darbe yapılacak diye kesinkilke defibrilasyon geciktirilmemelidir. Monitörize edilmiş ve tanık olunmuş (ancak defibrilatörün hazır olmadığı), VF/nVT ritimli kardiyak arrest olgusunda tek bir kez uygulanabilir. 20 cm mesafeden sternumun alt yarısına uygulanır. Nabızsız Ventrikül Taşikardisinde daha başarılı olduğu saptanmıştır.
